در آینده چه کسانی زیبا محسوب می شوند؟ - وبلاگ پر زرق و برق

به گزارش وبلاگ پر زرق و برق، دستور ساخت کرم های ضدچین وچروک که به روم باستان برمی شود و مجموعه ای از نسخ خطی با فرمول هایی برای ساخت محصولات مراقبت از پوست، رنگ مو و عطر با نام تروتولا نشان می دهند که تمایل ما برای قابل نمایش کردن و حتی زیباترکردن مان در اعماق تاریخ ریشه دارد.

به گزارش فرادید به نقل از CNN، جوامع به جای آنکه به زیبایی به مثابه مفهومی کاملاً فردی و ذهنی نگاه نمایند، همیشه معیار های دست نایافتنی زیبایی را در قالب استاندارد های زیبایی طبقه بندی و تجویز نموده اند. کاری مولوار، نویسنده زیبایی و سلامت می گوید: این استاندارد ها پاسخی به تغییرات اجتماعی و سیاسی بودند و همچنان با گذر زمان تغییر می نمایند.

او می گوید: خیلی چیز هایی که اکنون حول محور مفهوم زیبایی وجود دارد دارای زیرلایه های سیاسی است. جنبش های زندگی سیاهان اهمیت دارد و نفرت علیه آسیایی ها را متوقف کنید هر دو پاسخ هایی را از سوی صنعت زیبایی برانگیختند.

مولوار در کتابی با اسم زیبایی تازه درباره تحول استاندارد های زیبایی و نیرو هایی که از دوران باستان تا کنون این استاندارد ها را ایجاد نموده اند، صحبت نموده است. کتاب او یک یادآور تاریخی است که نشان می دهد آن زیبایی که [گفته می گردد]در نگاه دارنده است، در طی تاریخ به وسیله نیرو هایی مانند نیرو های صنعتی شدن و سیاست جنسیتی شکل گرفتند.

از مزرعه به چهره

اروپا در قرن هفدهم مرکز دنیای تجارت و در حال رونق بود. شبکه ای از راه های تجاری که منطقه ها دور را به هم وصل می کردند، انواعی از محصولات غذایی هیجان انگیز را به داخل این قاره می آوردند. فلفل، شکر و بعلاوه انواع گوشت، غلات و دانه ها برای عرضه وجود داشتند. این محصولات هم برای طبقات بالای جامعه و هم برای نجیب زادگان - گروهی تازه از زمین دارانِ ثروتمند- قابل دسترس بودند.

مولوار می نویسد: طبیعتاً همه این ها به هیکل های فربه تر انجامید که باعث شد معیار های تازه ای برای زیبایی خلق گردد.

هنرمندان رنسانس مانند نقاش اهلِ ناپل، پیتر پاول روبنس، با ثبت بدن هایی پُرتر و فربه تر به ایجاد ایدئال های زیبایی یاری کردند. زنان بروی بوم های نقاشی با اندام های فربه و چال گونه و موی موج دار و هرآنچه که احتیاج بود، بازنمایی می شدند. مولوار می گوید: این تصویر به معنی پیشرفت زنان نبود. این شکل وشمایلی بود که به علت کارکرد زیستی اش، یعنی باروری، مورد ستایش قرار می گرفت. توان باروری به معنای توان زنان در ارضاء امیال مردان بود.

در حدود 300 سال بعد، چرخش دیگری که در ضرباهنگ کشاورزی رخ داد باعث ظهور استاندارد های تازه زیبایی در آمریکا شد. اواخر قرن 19 و اوایل قرن 20 شاهد ظهور دختر گیبسون بود - شخصیتی که یک نقاش به نام چارلز دانا گیبسون، با پا های بلند و بسیار خونسرد و فارغ از دنیا، به تصویر کشید.

دختر گیبسون زاییده طبقه ای بود که احتمالاً هرگز درگیرِ کار های مزرعه نبوده است. با این حال او تجسمِ نوع تازهی از زن ثروتمند و تحصیل نموده آمریکایی و نمادی از آزادی های تازه عصر صنعتی بود.

مولوار می گوید، آثار گیبسون را می توان در صفحات مجله لایف پیدا کرد: زنانی که بیرون از منزل گشت وگذار می نمایند و مشغول اسب سواری و شنا هستند. این نوع تفریح ها به لایه های پایینی جامعه نفوذ کرد و استاندارد های تازه زیبایی را به وجود آورد. مخلوقات گیبسون دارای اندام هایی باریک و ورزشکار بودند و موها یشان را بالای سرشان جمع می کردند، اما خیلی آن را سفت نمی بستند که هوا بتواند آزادانه در میان آن حرکت کند.

زیبایی به مثابه آزادی

استاندارد های زیبایی ممکن است در ذات خود سرکوب گر باشند، اما بعضی اوقات برای به لرزه درآوردنِ هنجار های اجتماعی به افراد قدرت بخشیده اند. مولوار در کتابش به جزئیات مقادیری از آزادی که بعضی زنان سفیدپوست در دهه 1920 به دست آوردند و بر ظاهرشان اثر گذاشت، صحبت نموده است.

او می نویسد:نگرش ها درباره کار خانه و مادرانگی تغییر کرد. هر زنی بسته به اینکه تا چه میزان امکانات در اختیار داشت می توانست انتخاب کند که در خانه کار کند یا در بیرون از خانه، مسافرت برود، رانندگی کند، سیگار بکشد و ازدواج کند یا نکند. این تمایلات به تغییر طرح لباس های زنانه انجامید و لباس هایی که پیش از آن برجستگی اندام زنانه را نمایان تر می کرد به لباس هایی تبدیل شد که اندام آن ها را مسطح تر جلوه دهد و به این ترتیب آزادی بیشتری را در اختیار آن ها بگذارد.

مولوار می نویسد هدف از آرایش کردن از صرفاً نرم کردنِ پوست صورت به چیزی که هدفش متعجب کردن و میخکوب کردن بود، تغییر ماهیت یافت.

مولوار بعلاوه به ظهور جنبش سیاه زیباست در مابین دهه های 1950 تا 1960 اشاره نموده است. این عبارت را نخستین بار یک عکاس به نام براثویت بر سر زبان ها انداخت که از مدل های لاغراندام با پوشش های آفریقایی و مو هایی که به سبک آفریقایی بافته شده بودند، استفاده کرد. تانیشا سی فورد، یکی از نویسندگان کتاب کوآمه براثویت: سیاه زیباست می گوید: این راهی بود برای ورود به سیستم زیبایی ای که در آن نکات اروپایی زیبایی اهمیت و فزونی داشت.

هنر براثویت جوامع سیاهان را تشویق کرد تا با اینکه استاندارد های زیبایی سفیدپوستان رایج بود، ویژگی های طبیعیِ زیبایی شان را ارج بنهند. مولوار می نویسد: زنان و مردان آفریقایی-آمریکایی حمایت سیاسی خود از این امر را با تغییر ظاهر خود بیان کردند. آن ها به جای آنکه مو های خود را صاف نمایند یا سبک هایی را استفاده نمایند که با استاندادارد های زیبایی اروپایی مطابقت دارد... انتخاب کردند که موهای شان را آزاد بگذارند.

این طرح مطابق با جنبش های حقوق بشری دهه 1960 بود و نشان داد که آیین های آرایشی تا چه میزان می تواند قدرتمند و سیاسی باشد.

آینده زیبایی

ازهم اکنون درباره افنجار در صنعت زیبایی در دوره پس از همه گیری پیش بینی هایی شده است. ژان پاول آگون، رئیس سابق غول آرایشی لوریل پیش بینی نموده که چرخشی به سمت یادآوری انحطاط در دهه خروشان بیستم که بعد از آن آنفولانزای دنیای 1918 دنیا را درگرفت، مشاهده خواهد شد. او می گوید: زدن رژ لب به معنای بازگشت به زندگی خواهد شد.

صنعت زیبایی در سال های 2018 و 2019 بالاترین سطح از رشد را تجربه کرد. در طی 3 سال اخیر سلبریتی هایی مانند سلنا گومز، آلیشیا کیز، ویکتوریا بکهام، ریحانا، اما چمرلین و ... لاین های مراقبت از پوست و زیبایی خودشان را تأسیس نموده اند.

مولوار می گوید: آنچه اکنون می بینیم چیزی کمتر از یک انقلاب نیست. ترند ها و ایدئال های زیبایی معمولاً قرن ها طول می کشد تا تغییر نمایند؛ و تغییر خیلی آهسته رخ می دهد. اما با دیجیتالی شدن و دنیای شدن، ما در معرض بی تعداد ایده، فکر و نقطه نظر قرار می گیریم و ایده کلی چیستیِ زیبایی به طور کامل تغییر نموده است.

انتظار ها از تابو هایی که ریشه های تاریخی دارند -مانند چین وچروک صورت، پیری و بوی بدن تا برداشت از مو های زائد - در حال تغییر است. نسل جوان درباره همه چیز پرسشگر است. آن ها می پرسند که چرا باید مو های زائد را بزنیم؟ این عادت خسته نماینده است. چرا باید این کار را انجام بدهیم؟ نسل z عادات ما را به طریقی جالب زیر سؤال برده است.

یک استارتاپ تازه تأسیس به علت نمایش موی بدن زنان در سال 2017 که خلاف هنجار های رایج بود، توانست 35 میلیون دلار جذب سرمایه اولیه کند. در جا های دیگر صنعت زیبایی، محصولات آرایشی طوری فراوری شده اند که برای هر دو جنس مناسب باشند. غول های صنعت زیبایی در حال فراوری محصولات آرایشی مردانه هستند. پیش بینی شده که تا سال 2024، رشد بازار محصولات آرایشی مردانه به ارزشی بالغ بر 81.2 میلیارد دلار برسد.

مولوار در کتابش از هم پوشانی جنبش های مراقبت از خود، سلامت و زیبایی صحبت می نماید. اما همانطور که صنعت زیبایی توسعه پیدا می نماید و تقاضا برای محصولات تازه افزایش می یابد، مردم هم روش های تازه را برای نمایش خود برمی گزینند که در بعضی موارد باعث انتقاد هایی از سوی منتقدین استیلای فرهنگی شده است. اخیراً بعضی برند ها به علت آنچه تجاری سازیِ یک درمان باستانی چینی به نام گوآ شا بوده و بر اساس آن از سنگی با نام bian برای کم کردن درد های ماهیچه ای و افزایش گردش خون استفاده می گردد، با انتقاد هایی روبرو شده اند.

اشتهای تازه غرب برای پول درآوردن از این تکنیک، باعث شده تا شرکت های بیشتری ابزار های سنگی خودشان را بسازند و آن ها را با عناوین مبهمی مانند شکل دهنده صورت یا به غلط به اسم گوآ شا به فروش برسانند.

مولوار موافق است که در عصر اینترنت مرز بین استیلا و بزرگداشت فرهنگی هم برای مصرف نمایندگان و هم برند ها باریک تر از قبل شده است.

او می گوید: ما با ایده ها و نقطه نظرات تازه تر و گسترده تری روبرو هستیم. حتی (مصرف نمایندگان) می خواهند آن آیین هایی که مردم در منطقه ها دیگر دنیا به کار می گیرند را امتحان نمایند؛ آن ها باید وقت بگذارند و ببینند این آیین ها به کجای دنیا تعلق دارد و در چه موقعیت هایی استفاده می گردد، چه معنایی دارد و هدف از آن چیست.

این ها به معنی نفی فواید این سنت ها و آیین ها نیست. من فکر می کنم که تجربه های زیبایی همچنان وجود دارند و بسیار مهم هستند. این تجربه ها باید ادامه پیدا نمایند و ما نباید آن ها را کنار بگذاریم. اما باید نسبت به آنچه که به شما فروخته می گردد، کمی محتاط تر باشید.