روستای کهتویه؛ ماسوله ای در جنوب

به گزارش وبلاگ پر زرق و برق، کهتویه روستایی در استان هرمزگان است که به دلیل نوع معماری اش به ماسوله جنوب معروفیت یافته است. با خبرنگاران همراه باشید تا این روستای جنوبی را بشناسید.

روستای کهتویه؛ ماسوله ای در جنوب

در روستاهای ایران همه چیز اصالت و سادگی خود را حفظ کرده است و انگار نه انگار که در دنیای خارج از روستا با وجود تکنولوژی های ارتباطی مختلف، انسان ها هر روز بیشتر از هم فاصله می گیرند.

روستای کهتویه یکی از روستاهایی است که هنوز هم شب نشینی ها و گپ و گفتی محبت آمیز در آن ادامه دارد. در ادامه با ما باشید تا بیشتر از این روستا بدانید.

با فاصله گرفتن از بستک و طی کردن 35 کیلومتر به روستایی می رسیم که از زمان های دور در زمین ناهمواری خودش را در سایه سار کوه پهن کرده است؛ روستایی که تپه ماهورها آن را در آغوش گرفته اند و میزبان خوبی برای مردمان جنوب است که به هنرمندی و مهمان نوازی مشهورند.

معماری پلکانی وجه تمایز این روستا با همه روستاهای منطقه است. کوچه های تنگ و باریکش پستی ها و بلندی های زیادی دارد.

وجه تسمیه روستا

روستای کهتویه در گذر زمان دچار تغییر نام شده است. در ابتدا به دلیل قرارگیری روستا در کنار چشمه ای به نام تزگ آباد به همین نام مشهور شد، اما به دلیل خشکسالی های متوالی و قحطی در روستا نامی دیگر بر روستا نهاده شد. این نام با معنا، کهتویه و به معنای روستایی در میان کوه و تپه بود که به دلیل موقعیت جغرافیایی و شکل روستا بر آن نهاده شد.

آب و هوای روستا

آب وهوای روستای کهتویه مانند دیگر منطقه ها استان هرمزگان گرم و مرطوب است، اما در پاییز و زمستان آب وهوای معتدلی دارد و پذیرای گردشگران است.

معماری روستا

آنچه در معماری روستای کهتویه قابل توجه است، وجود معماری نیمه پلکانی در بافت قدیمی است. خانه های این روستا، پله پله از اولین تا آخرین خانه پیش رفته اند و بر روی یگدیگر قرار دارند. صاحبخانه ها دیوارهایشان را با هم تقسیم کرده اند و هر یک بامشان را در اختیار همسایه بالایی گذاشته اند تا نقش حیاط را برایشان بازی کند.

اولین خانه روی زمین ساخته شده است و آخرین خانه در نزدیکی آبی آسمان جای دارد. بیشتر خانه های قدیمی روستا از سه طرف با تپه محاصره شده اند.

تاریخچه روستای کهتویه

کهتویه روستایی است که نامش در کتاب های تاریخی نیز به چشم می خورد. در فارسنامه ناصری این جمله را در باره این روستا می بینیم:

کوه تو در 6 فرسخی واقع شده است.

لغتنامه علامه علی اکبر دهخدا اینگونه روستا توصیف می کند: کهتویه نام خاص دهی از دهستان های حومه بستک است که در شهر لار واقع است.

در کتاب های تاریخی از چگونگی تشکیل روستای کهتویه نیز سخن به میان آمده است. به استناد این کتب و گفته های ساکنان قدیمی روستا، شکل گیری روستای کهتویه در این محل در حدود 400 سال پیش آغاز شد. این روستا با کوچ مردمان آبادی های اطراف شکل گرفت. مردمان در آن زمان به دلیل وجود آب چشمه و موقعیت خوب روستا به کشاورزی و دامداری روی آوردند و روزبه روز بر آبادانی آن افزودند.

اما بر اساس کتاب خاطرات شرفا شرفایی، آثار به جا مانده در اطراف روستا و ارتفاعات همجوار چیز دیگری می گوید. بقایای نهر آب و حوضچه های ساخته شده از سنگ و ساروج و چاه هایی بر جای مانده از قنات و خطوط میخی موجود بر دیواره قنات نشان از زندگی دو 2 هزار ساله بشر در این منطقه دارد.

جاذبه های گردشگری

تجربه زندگی روستایی که رنگ رسومات جنوبی های ایران را به خود گرفته، بهترین چیزی است که شما را به سوی کهتویه می کشاند.

بافت قدیمی و تازه کهتویه به کمک یک کوه از هم جدا شده اند. در بافت قدیمی، مانند هر روستای پلکانی دیگر، کوچه های تنگ و باریک، روی بام خانه ها شکل گرفته اند و گذر از آن ها حس خاصی دارد. شاید ترس از فروریختن ناگهانی کوچه ها یکی از حس هایی باشد که به هنگام قدم زدن در بافت قدیمی کهتویه تجربه می کنید.

حرف از آرامش که به میان می آید، باید به سراغ تپه های اطراف روستا رفت. می توانید ساعت ها نقطه نقطه روستا را تماشا کنید.

مسجد جامع کهتویه نیز معماری زیبای مسجد ایرانی را برایتان به نمایش گذاشته است و حال وهوای خاصی دارد.

ده هزار نخل روستا که به صورت دیم قد کشیده اند، چشم انداز ها کم نظیری را ایجاد کرده اند. گشت وگذار در میان نخلستان های روستا اتفاق خوبی است که بر لذت سفرتان می افزاید.

بسکمک از پخت وپزهای مرنام عروسی و اعیاد مذهبی منطقه در این روستا انجام می شوند. مردم روستا در پخت پلویی موسوم به بریانی مهارت زیادی دارند.

اگر در حوالی ظهر یا در شب به کهتویه برسید اولین چیزی که به استقابلتان می آید بوی کباب خوشمزه ای است که مشامتان را پر می کند. بسکمک کباب های این روستا را دلیل دوم معروفیت روستا بعد از بافت نیمه پلکانی آن می دانند. بسکمک از کبابی ها و رستوران های شهرستان های مجاور همچون پارسیان و بندرلنگه و استان های فارس و بوشهر برای اثبات مرغوبیت کباب هایشان نام کباب کهتویه را بر آن می گذارند.

سوغات و صنایع دستی کهتویه

بسکمک از عروس ها، دوخت لباس عروس و حنابندان را به هنرمندان کهتویه می سپارند و خیالشان راحت است که در زمان مناسب بهترین لباس را تحویل می گیرند.

هنر این روستا در سنگ نیز نمود پیدا کرده است و هنرمندان با خلاقیت خود به ساختن آثاری سنگی مشغول هستند و آثار ارزشمندی را می سازند.

قند مخصوص این روستا که به نبات معروف است، مسقطی خوشمزه ای به نام حلوا، ادویه معروف روستا (بلو) و نان محلی فلزن از سوغاتی های این روستا است.

بهترین زمان برای سفر به روستا

اگر نمی خواهید از گرما و رطوبت به ستوه بیایید بهتر است رفتن به کهتویه را در فصول گرم سال تجربه نکنید. فصول سرد بهترین فرصت برای رفتن به این روستا است.

راه دسترسی به روستا

روستای کهتویه از شمال به چاله عالی احمدان، از جنوب به کوه داربست، از غرب به روستای داربست و از شرق به شهر جناح محدود می شود. برای رسیدن به این روستا راهی هرمزگان شوید و سراغ شهرستان بستک و شهر جناح را بگیرید. با دور شدن از این شهرها و با کمک تابلوهای راهنما از طریق جاده جناح-فرامرزان به کهتویه می رسید که در 35 کیلومتری شهرستان بستک و 7 کیلومتری شهر جناح نهاده شده است و فاصله آن تا بندرعباس در حدود 300 کیلومتر است.

منبع: کجارو / kahtooye.blogfa.com / کارناوال

به "روستای کهتویه؛ ماسوله ای در جنوب" امتیاز دهید

امتیاز دهید:

دیدگاه های مرتبط با "روستای کهتویه؛ ماسوله ای در جنوب"

* نظرتان را در مورد این مقاله با ما درمیان بگذارید