آیا کابوس اوج گیری طالبان تکرار می گردد؟ - وبلاگ پر زرق و برق

به گزارش وبلاگ پر زرق و برق، پایگاه خبری-تحلیلی فارین پالیسی در یک گزارش میدانی از ولایت لوگر افغانستان، شرایط وخیم امنیتی این ولایت را که در نزدیکی کابل، پایتخت افغانستان قرار گرفته، مورد اشاره قرار داده و تاکید نموده که عدم آمادگی کافی نیرو های امنیتی افغانستان در برهه کنونی، نگرانی و وحشت زیادی را در میان شهروندان افغان در خصوص آینده کشورشان پس از خروج نیرو های آمریکایی و ناتو از افغانستان، در تاریخ 11 سپتامبر امسال میلادی ایجاد نموده است.

فارین پالیسی در این رابطه می نویسد: شیما زرگر مدیر امور زنان در ولایت لوگر افغانستان که در جنوب کابل پایتخت این کشور قرار گرفته می گوید: تا یک سال قبل، وی همانطور که دوست داشت لباس می پوشید و از برقع، که در دوره طالبان، استفاده از آن برای زنان الزامی بود، استفاده نمی کرد. با این حال، وی اکنون هرکجا که می رود، برقع می پوشد.

زرگر پس از امضای توافق آتش بس میان طالبان و دولت ترامپ می گوید: از آن موقع تا به امروز، طالبان قویا در حال تعقیب من است. من پیغام های تهدیدآمیز زیادی را دریافت نموده ام. ترس و وحشت در این رابطه، به طور خاص در روز های اخیر و پس از صدور فرمان جو بایدن رئیس جمهور آمریکا مبنی بر عقب نشینی نیرو های آمریکایی از افغانستان تا تاریخ 11 سپتامبر امسال میلادی، بیش از پیش تشدید شده است.

به گزارش وبلاگ پر زرق و برق، مهمترین ترس و وحشت شیما زرگر در برهه کنونی، خشونت نیرو های طالبان است. خشونتی که مخصوصا با توجه به ضعف نیرو های امنیتی افغانستان، می تواند تبعات زیادی را با خود به دنبال داشته باشد. در ساده ترین حالت، احتمال حمله به شیما زرگر و دفتر وی در ولایت لوگر افغانستان که در راستای حقوق زنانِ افغان کار می نماید، به شدت افزایش یافته است. وی می گوید: ما کوشش های فراوانی را برای مقابله با تعصبات و فرهنگ های افراطی بیجا در رابطه با زنان و دختران در افغانستان، انجام داده ایم. با این حال، هیچکدام از آن ها اثربخش نخواهند بود اگر خانواده ها جرات ننمایند دختران خود را از ترس بمب و مین به مدرسه بفرستند.

رد پای این ترس و وحشت را به طور خاص می توان در اعداد و ارقام نیز مشاهده کرد. بر اساس آنچه سازمان ملل متحد اعلام نموده، در سه ماهه اول سال 2021، افغانستان شاهد افزایش 37 درصدی خشونت و تلفات زنان غیرنظامی بوده است.

دیبورا لیونز نماینده ویژه دبیرکل سازمان ملل متحد در موضوع افغانستان می گوید: شمار غیرنظامیان افغان (شامل زنان و بچه ها) که در جریان حملات تروریستی و مسلحانه، کشته و معلول شده اند، حاکی از افزایش است. امری که واقعا آزادهنده و ناراحت نماینده است.

در سال های اخیر، ایالات متحده آمریکا سعی داشته با معین بعضی شروط، از افغانستان خارج گردد. از زمان ریاست جمهوری جرج دبلیو بوش تا دونالدترامپ، شرایط افغانستان سال به سال بدتر شده است. با این حال، این فرایند با موضع گیری اخیر بایدن مبنی بر ضرورت عقب نشینی نیرو های آمریکایی از افغانستان، وارد مرحله ای جدید شده است. فقدان وجود شرایط باثبات و امیدوار نماینده در افغانستان، عملا بسیاری از شهفرایندان عادی افغان را که در حال تجربه این شرایط در قالبِ افزایش ناامنی، اقتصاد راکد، و افزایش تلفات غیرنظامیان در جریان درگیری های مسلحانه هستند، بسیار نگران نموده است.

برای اینکه بفهمید شرایط افغانستان پس از دو دهه حضور آمریکا و دیگر نیرو های خارجی در این کشور، کاملا بی ثبات است، لازم نیست چندان دور از کابل پایتخت افغانستان بروید. ایالت لوگر افغانستان که در نزدیکی کابل واقع شده است، از همان روزِ 12 سپتامبر که خاتمه حضور نیرو های خارجی در این کشور است، با چالش هایی اساسی رو به رو خواهد بود.

ولایت لوگر با ساختار ضعیف مالی خود و همکاری گسترده نیرو های طالبان با چهره های برجسته این منطقه جهت استخراج معادن کرومیت آن، عمیقا با چالش های امنیتی رو به رو است. در این راستا، عبدالرحیم قیومی فرماندار ولایت لوگر می گوید: در ایالت لوگر، مدام در حال جنگ هستیم. هیچ چیز در آن توسعه نمی یابد و نیرو های امنیتی عمیقا خسته شده اند.

این شرایط ناامنی و بی ثباتی، در تمامی سطوح زندگیِ اهالی ولایت لوگر نفوذ نموده است. نیرو های امنیت ملی افغانستان می گویند که علی رغم وخیم تر شدن شرایط امنیتی ولایت لوگر از سال گذشته، دولت مرکزی افغانستان توجه چندانی به اوضاع در این ولایت نمی نماید و تجهیزات و تسلیحات لازم جهت مقابله با طالبان را در اختیار نیرو های امنیتی افغانستان قرار نمی دهد.

سمیع الله از فرماندهان پلیس ولایت لوگر می گوید: من درخواست ارسال 15 نوع سلاح و مهمات را برای دولت مرکزی افغانستان ارسال کردم. با این حال، من هنوز بیش از نیمی از آن ها را هم دریافت ننموده ام. وی تاکید می نماید که وقتی تسلیحات مورد نظر وی نیز رسیده اند، اغلب آن ها کار نمی نموده و قابل استفاده نبوده اند.

سمیع الله می گوید: دشمن مجهز به مین و پهپاد است، اما من حتی سلاح ساده انفرادی نیز برای سربازانم ندارم. دیگر منابع نظامی افغان نیز گفته اند که شدیدا از کمبود سلاح و مهمات رنج می برند. حتی بعضی فرماندهان از جیره بندی گلوله های جنگی میان سربازان خود خبر می دهند.

در این راستا، بلال یک سرباز افغان می گوید که نداشتن سلاح های ساده و ابتدایی از سوی نیرو های امنیتی افغانستان، عملا موجب شده تا طالبان بتواند جای پای محکمی را در نزدیکی پایتخت افغانستان (در ولایت لوگر) داشته باشد. بلال همچینین می گوید که علی رغم وخیم تر شدن شرایط امنیتی در ولایت لوگر افغانستان، وی و هم قطارانش هشت ماه است که هیچ حقوقی دریافت ننموده اند. او تاکید می نماید که حاضر است تا آخرین نفس برای کشورش بجنگد با این حال می گوید، تا چه مدت می توان منتظر رسیدنِ امکانات ابتدایی برای دفاع بود؟

بلال می گوید که مجرد است و عدم دریافت حقوق به وی آسیب چندانی نزده، اما دیگر سربازان و نیرو های پلیس افغانستان که حقوق نمی گیرند و زن و فرزند دارند، از شرایط وخیم و ناامید نماینده ای برخوردار هستند. این مساله موجب شده تا بعضی از آن ها پست ها خود را با سلاح هایشان ترک نمایند.

وی در ادامه می گوید: حتی اگر این افراد، سلاح های خود را به طالبان و دیگر گروه های شورشی ندهند، همینکه آن ها را با خود می برند، موجب می شوند تا افغانستان با کمبود سلاح رو به رو گردد. بلال همچنین می گوید: دولت افغانستان هم قادر نیست تسلیحات را به طور برابر تقسیم کند. به عنوان مثال، یک ایست بازرسی را می بینید که انبوهی مهمات دارد، اما تنها چند کیلومتر آن طرف تر، یک ایست بازرسی حتی ابتدایی ترین امکانات را هم ندارد. تمامی این مسائل موجب می شوند تا مردم افغانستان نسبت به وخامت شرایط امنیتی کشورشان مخصوصا پس از اشغالگری 20 ساله نیرو های خارجی و خروج یکباره آن ها از خاک افغانستان، بیش از پیش نگران باشند.

در این راستا، دولت افغانستان سعی داشته تا نگرانی های مردم را رفع کند. اشرف غنی رئیس جمهور افغانستان تنها اندکی پس از موضع گیری بایدن مبنی بر عقب نشینی آمریکا از افغانستان، در پیغامی توئیتری گفت: نیرو های دفاعی و امنیتی سرافزار افغانستان، کاملا قادر به دفاع از ملت و کشور افغانستان هستند و در این رابطه همه نوع کاری نموده اند. مردم افغانستان نیز به همین دلیل برای همواره سپاسگذار آن ها خواهند بود. با این حال، بسیاری از مردم افغانستان نسبت به شکل و نوع حکمروایی در کشورشان در آینده، بسیار نگران هستند.

شیما زرگر (فعال حقوق و مسائل زنانِ افغان) به طور خاص نسبت به شرایط بد تحصیلی دختران افغان در ولایت لوگر به دلیل دغدغه خانواده های آن ها از شرایط امنیتی افغانستان، ابراز نگرانی نموده است. وی می گوید: اکنون 80 درصد از دختران افغان که قبل از کلاس دوازده تحصیل می نمایند، به مدرسه نمی فرایند. دلیل اصلی این مساله هم نگرانی های امنیتی است.

در این رابطه، آمار های رسمی حتی نشان دهنده شرایط وخیم تری نیز هستند. از دسامبر سال 2019، 64 مدرسه در ولایت لوگر به دلایل امنیتی تعطیل شده اند. تعطیلی این مدارس به همراه تبعیض های جنسیتیِ جاری در افغانستان علیه زنان، به این معناست که دست کم 50 درصد از دختران در ولایت لوگر قادر نیستند که در مدرسه حضور یابند. عجیب آنکه این آمار ها در شرایطی ارائه می شوند که سال ها از شعار های جرج دبلیو بوش رئیس جمهور آمریکا (که فرمان حمله به افغانستان را داده بود) مبنی بر تامین و حراست از حقوق زنانِ افغان می گذرد و شرایط نه تنها بهتر نشده، بلکه به مراتب بدتر نیز شده است.